tabyn

[ta:by:n]

1) Birine ýa-da bir zada garaşly bolan.

∙ Sen maňa maslahat ber, men seniň maslahatyňa tabyn. («Sowet edebiýaty» žurnaly)

∙ Menem saňa tabyn boldum. («Sowet Türkmenistanynyň Aýallary» žurnaly)

∙ Töwerek-daş maňa tabyn. («Mydam Taýýar» gazeti)

∙ Iş gününde özüne tabyn adamlara hiç zat aýtmaýardy. («Sowet edebiýaty» žurnaly)

2) Zor bilen boýun egdirilen, boýun bolan.

∙ Atabaýyň öz öýlerinde birinji gezek Akmaýany özüne tabyn etmek islegi ýol almady. (B. Kerbabaýew, Nebitdag)